Modèle:Topo-Meouet-BR - GrandTerrier

Modèle:Topo-Meouet-BR

Un article de GrandTerrier.

Jump to: navigation, search

Dans le Cahier n° 9 d'Arkae publié en 2007, Bernez Rouz explique l'origine du lieu-dit comme suit :

{{{1}}}

Orthographe Année Source (cf. ) Référence, côte
Mezoet 1540 A.D.F. A 83
Mezhouet 1540 A.D.F. A 85
Mezcoet 1622 A.D.F. 60 G 2
Maesouet 1636 A.D.F. A 85
Mezhouet 1682 A.D.F. A 38
Méouët 1790 A.D.F. 10 L 168, recensement
Meout 1834 A.C.E-G. Ancien cadastre
Meauet 1946 I.N.S.E.E. Nomenclature
Meput 1962 A.C.E-G. Cadastre
Méouet Vraz
Méouet Vihan
2000 I.G.N. Carte 0519 ET

La première tentation est de voir dans ce nom deux parties : maez (champ ouvert) et koed (bois).

On peut y voir aussi un double pluriel de maezou, qui est une forme de parcellaire rural en lanière, fréquent dans lepays bigouden.

Gwennole Ar Menn penche plutôt pour un nom d'homme mezuoit qui aurait évolué en mezoet, puis meout et enfin meot comme la prononciation actuelle. Dans ce cas, ce nom d'homme serait dérivé du vieux breton med (pouvoir).

André Cornec signale un foennec an douar meo à Briec. Meo désigne un état d'imbibation avancée pour les hommes, pour la terre il désigne un lieu argileux particulièrement humide.

Pour le lieu-dit, Bernez Rouz avance l'explication suivant dans son mémoire en breton (et son résumé en français publié en 1980) :

7 - ANVIOU ALL

-- Meout vian, Meout vras Image:MeoutVihan-phonétique.jpg   Image:MeoutVras-phonétique.jpg   (Meout vihan) (Meout vras), 1677 : Mezoet uhelo, 1678 : Mezouhet bras, 1678 : Mezhouet creiz, 1679 : Mezouet, 1682; Meshouet.

Pa 'n eus Meout all ebet e Penn ar Bed e ranker tostaat outañ stummoù e-giz Mezout (An Dre Nevez), Mezout bihan (Loperc'het), Creac'h Meot (Pleiber-Krist).

Da soñj Gwennole ar Menn e c'hell Mezoet bezañ an hevelep anv ha Mezvoit meneget gant J. Loth : Villam MEZUOIT prope Castellum Dolis, (*1). Un anv breizhek e vije hervez hemañ ; marteze MEZ + UOIT diwar MEZ (henvrezhoneg MED) = pouvoir hag un dibenn VOIT diaes da zisplegañ.

Kinning a c'heller ivez MAEZ C'HOET gant ur c'hemmadur dre c'hwezadenniñ war batrom Penhoet, Penfrat, Penfoull ... Met morse ne gaver KOAD skrivet HOUET er stummoù kozh. Abalamour da se n'eus ket tu da vont gant an displegadenn-se.

(*1) J. Loth : Les langues romanes et bretonne en Armorique. Revue Celtique t. 28, 1907, p. 388.


MEOUT VIHAN, MEOUT VRAS : anciennement Meshouet. Ce nom viendrait peut-être de MEZ : espace cultivé sans talus et d'un nom d'homme Gouet ou Kouet ?